Άραγε πόση είναι η εθελοτυφλία όλων αυτών που ακόμα και σε τόσο κρίσιμες στιγμές για το έθνος μας όπως αυτές που διανύουμε, αναζητούν ανθρωπιστικά ίχνη σε μια άνευ προηγουμένου επιθετική κίνηση καταπάτησης εθνικών συνόρων και εισβολής εκατομμυρίων μεταναστών εντός της χώρας.
Γιατί τι άλλο πέρα από επιθετική θα μπορούσε να είναι η εν λόγω λαθρο-εισβολή ελέω οθωμανικού ιμπεριαλισμού και ασφαλώς και με την ευλογία των ΚορονοΜΚιΟ του “προστάτη” των προσφύγων πάτερ- Ανοιχτή Κοινωνία…
Δεν θέλω να μιλήσω για εσκεμμένη προπαγάνδα, όλων αυτών των εθελοτυφλούντων, υπέρ της αλώσεως της χώρας με το άνοιγμα των συνόρων και την επακόλουθη κοινωνική κατάρρευση. Για συνειδητές επιλογές σύμπλευσης με τον εχθρό που στην δεδομένη περίπτωση είναι η Τουρκία, χρησιμοποιώντας τις ορδές των – ενόψει και των αποκριάτικων ημερών… – μεταμφιεσμένων μεταναστών, για να καλύψει πίσω από την «δυστυχία…» τους, την ωμή και εκβιαστική πολιτική της ενάντια στην Ελλάδα, ενάντια στην Ευρώπη και ενάντια στον πολιτισμό.
Είναι απορίας άξιο πως όλοι αυτοί οι κατά τα άλλα ευαίσθητοι στην ανθρώπινη δυστυχία και μετέχοντες στον ανθρώπινο πόνο, να συντάσσονται (σύμφωνα με αυτά που πρεσβεύουν), με αυτούς που γεννάνε αυτή την δυστυχία, στην ουσία να μην διαφέρουν σε τίποτα οι θέσεις τους από τις επιταγές της ΝΤΠ που μανιασμένα παλεύει για την κατάργηση των εθνών και την επιβολή μιας απάνθρωπης παγκοσμιοποίησης.
Η εν λόγω ανάλυση τραβάει μακριά και όποιος θέλει μπορεί να πάρει το νήμα που θα τον οδηγήσει απευθείας στον Μινώταυρο…, έπειτα η έξοδος είναι πιο εύκολη!
Η Ελλάδα από την αρχή του χρόνου γεννούσε πάντα ημίθεους και ήρωες, ανδρειωμένους υπερασπιστές των ουράνιων χωμάτων της που έχουν ποτιστεί με τόσο αίμα για να παραμένει ελεύθερη.
Παρόλη την επιβουλή αλλότριων και βαρβάρων στο πέρασμα τόσων χιλιετηρίδων συνεχίζει αλώβητη και συμπαγής, αυτούσια και ακέραιη, αλλά είναι λίαν αποτροπιαστικό τα τελευταία πενήντα χρόνια να βλέπεις εντός της ιδεολογική παρακμή και αλλοίωση όση δεν είχε υπάρξει σχεδόν σε καμία περίοδο της ιστορίας της.
Στην χώρα αυτή τα πεδία των μαχών της δεν είναι απλώς τόποι εκτύλιξης ενός συγκεκριμένου ιστορικού γεγονότος αλλά πάνφωτα αλίπεδα που θεμελιώνουν στο διηνεκές το φαντασιακό του κόσμου και γεννούν με τις τιτάνιες ηρωικές τους ενέργειες πανανθρώπινα και κοσμικά περάσματα στο φωτεινό αύριο.
Ονόματα όπως Τρωικός Πόλεμος, Θερμοπύλες, Μαραθώνας, Σαλαμίνα, μάχη στον Γρανικό ποταμό, μάχη των Δερβενακίων, μάχη του Βαλτετσίου, Έπος του 1940…, δεν είναι απλώς τοπικές νίκες σε δεδομένες περιόδους αλλά ονόματα που σμιλεύουν την φυσιογνωμία ενός έθνους με τις θεϊκές του καταβολές, δρόμοι που άνοιξαν ήρωες για να περάσει ο ήλιος, είναι το νέκταρ της ελληνικής φυλής στην αέναη κοσμική διαδρομή της.
Αργύρης Καραβούλιας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου