ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ευχαριστούμε τον κ. Αποστόλου.
Ο κ. Καλός, ειδικός εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας έχει το λόγο για τριάντα λεπτά.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, σκεφτόμουν πριν ανέβω στο Βήμα: Τι συνήθεια, μέρες χρονιάρες, κάθε χρόνο να επαναλαμβάνουμε πράγματα δυσάρεστα στον ελληνικό λαό, λίγο πριν φτάσει στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι! Να του λέμε άχαρους αριθμούς, δείκτες, οικονομικά. Και όλα κάτω από έναν κοινό παρονομαστή: Απελπισία!
Τι είναι, τέλος πάντων, αυτός ο φετινός Προϋπολογισμός; Τον λέτε ρεαλιστικό, κύριοι της Κυβέρνησης και εμείς σας τον λέμε οφθαλμαπάτη. Τον στηρίζετε ως έντιμο. Εμείς τον θεωρούμε μαγειρεμένο με πολλά καρυκεύματα, άρα δύσπεπτο. Τον βλέπετε εσείς αναπτυξιακό και τον αποδεικνύουμε εμείς καταναλωτικό, λόγω του μεγάλου όγκου του κράτους στην αναδιανεμητική διαδικασί. Τον θεωρείτε δίκαιο. Τον ανακηρύσσουμε, όμως, ποίημα κοινωνικής αδικίας και άσμα πένθιμο, τουλάχιστον για το 1/3 του πληθυσμού, της χώρας.
Τι, τέλος πάντων, είναι ο Προϋπολογισμός του 1999; Μήπως είναι, όπως έγραψε ευφιέστατος κοινωνικός και οικονομικός αναλυτής πρόσφατα "τα δώρα του Γιάννη για όλους"; Πιστεύω ότι αυτό θα του ταίριαζε, επειδή μοιάζετε όντως με μάγους, όχι μαθητευομένους -θα είμαι ειλικρινής- αλλά με τους άλλους, τους φτασμένους. Οι μάγοι του 1999, κύριοι συνάδελφοι, όπως τα τρία εννιάρια έρχονται στη σειρά σαν να είναι όντως μάγοι, κρατώντας δώρα, από την Ανατολή. Εσείς νομίζω προσανατολισμό έχετε τη Δύση. Τι σύμπτωση και ποια διαφορά!
Σκέπτομαι και το λέω έτσι χαριτολογώντας, ο Γκασπάρ Παπαντωνίου φέρνει στο θείο βρέφος της Ελλάδος όχι χρυσό, αλλά ανεργία και ανέχεια. Ο επόμενος, εσείς, ο Μελχιόρ, ο κ. Χριστοδουλάκης, αντί για λιβάνι, φέρνετε αναποτελεσματικότητα κράτους και αβεβαιότητα πολιτών. Και τέλος ο τρίτος, ο Βαλτάσαρ, ο κ. Δρυς, δεν έχει να μας δώσει σμύρνα, μας φέρνει όμως ανασφάλεια φόρων και μας φέρνει αδικία στη διανομή του κοινωνικού βάρους, μέσω αυτού του Προϋπολογισμού. Να τα δώρα χρονιάρες μέρες! Τα τρία άλφα της κακής μοίρας της δικής μας, μέσω ενός Προϋπολογισμού εικονικής και μόνο ευτυχίας στο δρόμο των αναζητήσεών μας. Πού πάμε τέλος πάντων; Η απάντηση είναι καταλυτική, κύριε Υπουργέ.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ (Υφυπουργός Οικονομικών): Τι δώρο θέλετε εσείς;
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΟΣ: Θα σας το πω στο τέλος τι θέλω.
Πορευόμαστε προς το 1999 με βεβαρυμένο το παρελθόν μας. Οι πολιτικές που δεν ευτύχησαν να γίνουν πράξη, ενώ τις είχε ανάγκη η οικονομία της χώρας, μας εκδικούνται τώρα, οδηγώντας την κρίση αξιοπιστίας μας ως κράτος, στις επιδόσεις κατάληξης του 1999. Το τοπίο είναι στην ομίχλη και το υποστηρίζω, επειδή η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται σήμερα στη δίνη των αναταράξεων, με πολλά και επικίνδυνα βαρομετρικά χαμηλά αστάθειας των διεθνών αγορών.
Αν η κρίση αποδειχθεί -και το εύχομαι- απλά μια αναπόφευκτη διόρθωση των συσσωρευμένων στοιχείων της παγκόσμιας ανισορροπίας, όλα θα έχουν καλώς. Εάν όχι, τότε τι μας περιμένει; Τότε η ελληνική οικονομία θα εύχεται, για να πω τη λαϊκή παροιμία, μήτε το διάβολο να ξανασυναντήσει, μήτε το σταυρό της να κάνει, καθώς της επιφυλάξατε την τύχη ενός τρεμάμενου ωραίου ζελέ, έκθετου σε όλες τις δονήσεις.
Η σημερινή Ελλάδα που καθυστερημένα και με δυσκολία προσπαθεί να ανταποκριθεί στο δικό της ευρωπαϊκό ρόλο, κινδυνεύει ως μικρή και ρηχή και ανοιχτή οικονομία από τις επιπτώσεις των διεθνών κρίσεων. Μια απευκταία αποτυχία τελικής συμμετοχής μας στην ΟΝΕ θα ανοίξει, το παραδέχομαι, τους χειρότερους ασκούς του Αιόλου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το μάθημα που δεν έμαθαν μέχρι σήμερα εκείνοι που μας κυβερνούν είναι αυτό που θα σας περιγράψω, όσο μπορώ πιο σύντομα και περιεκτικά.
Τον περασμένο Μάρτιο η Κυβέρνηση Σημίτη απτόητη και κατά τα άλλα εθνικά υπερήφανη, υποτίμησε τη δραχμή αναγκαστικά υπό το βάρος των χειρισμών που δεν έγιναν τα προηγούμενα χρόνια με ευθύνη της, επειδή δεν βγήκαν έγκαιρα από τον εγκληματικό νιρβάνα της μακαριότητας που τους έδερνε, Πρωθυπουργός και οικονομικό επιτελείο.
Η ανέμελη αντιμετώπιση των οικονομικών εξελίξεων συνεχίστηκε δυστυχώς, και μετά την υποτίμηση. Το γεγονός της υποτίμησης δεν αξιοποιήθηκε, όπως έπρεπε, ώστε να κερδηθεί κυρίως ανταγωνιστικότητα. Αντίθετα, τα όποια θετικά, αφέθηκαν να εξανεμιστούν εις βάρος του εθνικού νομίσματος που πρόσφερε με τη νέα σκληρότητά του γη και ύδωρ στην απελπισμένη προσπάθεια μείωσης του πληθωρισμού, με κτύπημα στο σκληρό του πυρήνα, ενώ εκείνος αδηφάγος και σήμερα παρεμένει αρκετά πιο ψηλά, από τα προϋπολογισθέντα επίπεδα του 1998.
'Ετσι, ενώ τα πράγματα βαδίζουν σ' αυτόν το δρόμο, απομένουν μόλις δώδεκα μήνες για να αντιμετωπιστούν με γενναιότητα τα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, ώστε να εμφανιστούμε τελικά, αξιόπιστοι και να διεκδικήσουμε τη συμμετοχή μας στην ΟΝΕ ισοδύναμα. Το οικονομικό επιτελείο αυτής της Κυβέρνησης εθελοτυφλεί, προσπαθώντας με τεχνάσματα να ωραιοποιήσει την κρισιμότητα της κατάστασης, αναστρέφοντας κυρίως την αλήθεια, που είναι μια και αδιαφιλονίκητη. Ποια; Η πραγματική μακροοικονομική κατάσταση της χώρας σήμερα δεν είναι αρκετά καλύτερη σε σύγκριση με εκείνη που ήταν πριν τις 16.3.98, ημέρα της υποτίμησης κατά 14% του εθνικού νομίσματος.
Οι συμφωνίες κυρίων για τη συγκράτηση των τιμών των αγαθών, το πάγωμα των τιμολογίων των ΔΕΚΟ και η μείωση των έμμεσων φόρων που διαφημίζονται ως κοινωνικά μέτρα, είναι μέτρα επιφανειακά και μόνο δημοσιονομικής λογικής. Είναι μέτρα διαχείρισης και εντυπώσεων και δεν αποβλέπουν στη βελτίωση, δυστυχώς, του υπόβαθρου της οικονομίας. Τα
Σελίδα 2681
βασικά μεγέθη δεν ευτυχούν, με αποτέλεσμα να διατηρούνται, δυστυχώς, οι κίνδυνοι των συναλλαγματικών αλλά και των δημοσιονομικών κρίσεων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το πρωθυπουργικό σχόλιο για τον Προϋπολογισμό του 1999 με την κατάθεσή του, αποδίδει πλήρως τις προθέσεις εκείνων που τον συνέταξαν. "Είναι προϋπολογισμός ένταξης" μας είπε ο κ. Σημίτης. Μας το είπε ακριβώς για να υπονοήσουμε ότι δεν είναι -επιτέλους δεν είναι- Προϋπολογισμός σύγκλισης. Γι' αυτόν το λόγο, παρ'όλη την κρισιμότητα του 1999 ως τελευταίου προενταξιακού έτους, κατά το οποίο δεν πρέπει από τη σημερινή σκληρή πραγματικότητα να χάσουμε το μπούσουλα, ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και το οικονομικό επιτελείο αυτής της Κυβέρνησης, αποτόλμησαν σύνταξη Προϋπολογισμού κομμένου και ραμμένου στα μέτρα όχι των περιστάσεων αλλά κατώτερου των περιστάσεων, μόνο και μόνο για να ικανοποιηθούν τα άμεσα απαιτητά κριτήρια του Μάαστριχτ. Τα είπαν λογιστικά τρικ και αμέσως μετά τα είπαν τερτίπια και μαγειρέματα και είχαν δίκιο οι εγγυρότατοι οικονομικοί αναλυτές. Τα είδαν αλχημίες μιας λογιστικής που την απεκάλεσαν δημιουργική εκείνοι που την εφεύραν, ως ικανή να καλύψει ασύμφορες αλήθειες με αναλήθειες και ανακρίβειες. Η μέθοδος από μόνη της ήταν ικανή να αναδείξει αναξιόπιστα τα στοιχεία και επισφαλείς τις προβλέψεις.
Επιχειρώντας μια περιληπτική και μόνο αναφορά στο περίγραμμα αυτών των ειδικών υπολογιστικών χειρισμών, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να αναφέρω τα εξής:
Την εφεύρεση της νέας ταξινόμησης των δαπανών για την απόκτηση στοιχείων "ενεργητικού", η οποία περιέλαβε το 1998, δηλαδή το τρέχον έτος, ποσά πεντακοσίων είκοσι πέντε δισεκατομμυρίων (525.000.000.000) δραχμών υπολογιζόμενα στο δημόσιο χρέος, φυσικά, χωρίς όμως να καταγράφονται στο έλλειμμα.
Την απόκρυψη στοιχείων αποπληρωμής τόκων από το δημόσιο χρέος, οι οποίοι ουσιαστικά κεφαλοποιούνται και πηγαίνουν στις καλένδες των επομένων ετών.
Τις καταπτώσεις των εγγυήσεων του εξωτερικού, οι οποίες πληρώνονται χωρίς να καταγράφονται στις δαπάνες του τακτικού Προϋπολογισμού.
Η διάθεση εσόδων από αποκρατικοποιήσεις για τη μείωση του δημόσιου χρέους μέσω της γνωστής ΔΕΚΑ Α.Ε., η οποία καλύπτοντας ανάγκες του τακτικού Προϋπολογισμού -γιατί δεν το ομολογείτε;- λειτουργεί ως ένας παράλληλος δεύτερος Προϋπολογισμός.
Αλλάζοντας αυτήν την κυβερνητική οπτική των νέων εθίμων σύνταξης του τακτικού Προϋπολογισμού, μπορούμε να δούμε καθαρότερα δύο στοιχεία από την εκτέλεση του προϋπολογισμού του 1997 ενδεικτικότατα όμως γι' αυτήν τη νέα γραφή.
Πρώτα απ' όλα το έλλειμμα του δημόσιου τομέα από το 4% του ΑΕΠ της κυβερνητικής εκδοχής, θα ήταν 7,5% του ΑΕΠ και το δημόσιο χρέος από τα αναγραφόμενα 108,8% θα ήταν στην πραγματικότητα χωρίς αυτήν την τεχνική που περιέγραψα, 111,8% του ΑΕΠ. Φυσικά τέτοια μεγέθη θα οδηγούσαν την Ευρωπαϊκή 'Ενωση σε εκτιμήσεις εντελώς διαφορετικές με δυσμενείς επιπτώσεις. Συμφωνώ στην προοπτική επίτευξης της ένταξης της χώρας, γι αυτό ας πούμε, χαλάλι!
'Ομως, η παραποίηση πολλών δημοσιονομικών μεγεθών, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι τελικά ανώδυνη, επειδή "την φιλοτιμία τάχα έργο ποιεί".
Η νέα τακτική μετάθεσης των προβλημάτων επεκτείνεται με τη μη ανάληψη από το κράτος υποχρεώσεων των ΔΕΚΟ ύψους περίπου -εκεί το υπολογίζω-ενάμισι τρισεκατομμύριου δραχμών, τα οποία ούτως ή άλλως υπάρχουν στο τραπεζικό σύστημα. 'Ετσι φαντάζει αιωρούμενο ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό στην τάξη των τριών τρισεκατομμυρίων (3.000.000.000.000) δραχμών, το οποίο αναγκαστικά θα αναληφθεί από το δημόσιο τα επόμενα χρόνια, δηλαδή τα δύσκολα χρόνια που μπορεί να έρθουν, προκαλώντας απότομη αύξηση του χρέους.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Και παραπάνω.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΟΣ: Συμφωνώ, κύριε Πρόεδρε. Εγώ το λέω όσο πιο συμμαζεμένα, διότι όταν το ανέφερα στην επιτροπή ο κ. Χριστοδουλάκης εξεράγη.
Μία τέτοια τακτική, λοιπόν, συν τοις άλλοις εξανεμίζει κάθε δυνατότητα εκσυγχρονισμού ακόμη και αυτών των κρατικών τραπεζών που έχουν ανάγκη τον εκσυγχρονισμό.
Να πούμε τέλος ότι η κλασσική νοοτροπία, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, της ευπρόσωπης παρουσίασης των προηγουμένων προϋπολογισμών με τις γνωστές υπερεκτιμήσεις εσόδων και τις υποεκτιμήσεις των δαπανών, εγκαταλείφθηκαν φέτος; Κάθε άλλο.
Σας αναφέρω και μόνο ενδεικτικά ότι η υπέρβαση των δαπανών το 1998 κατά εκατόν σαράντα έξι δισεκατομμύρια (146.000.000.000) δραχμές και των τοκοχρεωλυσίων, λόγω και της υποτιμήσεως φυσικά, κατά πεντακόσια δισεκατομμύρια (500.000.000.000) δραχμές, δεν ήταν δυνατόν να αντισταθμιστεί με τα πρόσθετα έσοδα των τελευταίων αυξημένων φορολογικών βαρών όσο και αν έβαλε ο ελληνικός λαός βαθιά το χέρι στην τσέπη.
Η λύση βρέθηκε, με τον εύκολο περιορισμό του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων κατά εκατόν τριάντα δισεκατομμύρια, μένει όμως να αναρωτηθούμε με φιλότιμο σ' αυτήν την Αίθουσα, αν όντως αυτό είναι το ζητούμενο, την ώρα που η χώρα διψάει για έργα υποδομής, εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και από την άλλη πλευρά η περιφέρεια, για μικρά, όπως λέει η εισηγητική έκθεση, τοπικής εμβέλειας έργα, που τα έκοψαν ασυζητητί.
Ας αναλογιστεί ο απλός δημότης-πολίτης των κοινοτήτων που καταργήθηκαν πρόσφατα τι του έταζε η Κυβέρνηση ως δώρο ανάπτυξης στο νέο σχήμα και ποιες δαπάνες βρήκε αβίαστα ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας να περικόψει χωρίς να δώσει λόγο σε κανένα, φέρνοντας και αυτόν τον Υπουργό Εσωτερικών στην αρμοδιότητα του οποίου υπάγονται αυτά τα έργα, σε δύσκολη θέση, όταν του το ανεκοίνωσε.
Εξάλλου η συνολική πορεία του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων -για να ολοκληρώσω με αυτό- για το 1998 με βάση τα μέχρι σήμερα απολογιστικά δεδομένα κάθε άλλο παρά ικανοποιητική είναι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Οι απορροφήσεις ανά Υπουργείο σε αυτό το πρόγραμμα, κυμάνθηκαν σε επίπεδα απαράδεκτα εντελώς και έτσι η συνολική απόκλιση δεν είναι μείον εξήμισι τα εκατό αναμενόμενη, αλλά εγώ την υπολογίζω με τα δεδομένα του δεκαμήνου και όχι του εννεαμήνου, ότι θα κυμανθεί στο τριπλάσιο απ'αυτό που αναφέρετε ύψος.
Να πω ένα ενδεικτικό παράδειγμα; Το Υπουργείο Παιδείας -επίκαιρο και γι'αυτό το αναφέρω- με απορρόφηση συγχρηματοδοτουμένων έργων που δεν ξεπερνά το 41% στο τρέχον έτος, αποδεικνύει περίτρανα στον ελληνικό λαό που μας ακούει, την προχειρότητα και τις αγκυλώσεις μίας Κυβέρνησης η οποία σχεδίασε τόσο βιαστικά την εκπαιδευτική πολυδιαφημισμένη της μεταρρύθμιση, ώστε δεν πρόλαβε καν να την προικίσει με την απαραίτητη υποδομή, έστω και αν της την προσέφερε αφειδώς η Ευρωπαϊκή 'Ενωση. Την ώρα που τα λύκεια της χώρας στενάζουν σήμερα υπό το βάρος τεράστιων ελλείψεων και μαζί τους τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ αναζητούν πόρους πολύτιμους για τα προγράμματα σπουδών επιλογής που τους τάξατε, για τα νέα τμήματα που τους υποσχεθήκατε, εσείς ως Υπουργείο Παιδείας, εσείς ως Κυβέρνηση θα επιστρέψετε πάνω από το 50% των πόρων που σας διέθεσε η Ευρωπαϊκή 'Ενωση, ως ανίκανοι να τους απορροφήσετε.
Να ποια είναι η αλήθεια, να την ακούσει ο ελληνικός λαός, ο οποίος αυτήν τη στιγμή προβληματίζεται, επειδή έχουμε ανάγκη χρημάτων για να βελτιώσουμε την παιδεία, που δεν έχει υποδομή, όπως το ομολογεί ακόμα και ο κύριος Υπουργός Παιδείας.
Θα ήθελα να πω ότι η καθυστερημένη απορρόφηση τελικά των κοινοτικών κονδυλίων του Β' Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης για το τρέχον έτος, προκάλεσε συν τοις άλλοις, τα όχι κολακευτικά σχόλια πολλών αρμοδίων επιτρόπων. Να θυμηθώ τους Ματίες και Λικάνεν οι οποίοι δήλωσαν ότι είμαστε οι τελευταίοι από πλευράς μπλοκ του Κοινωνικού Πλαισίου Στήριξης; Την έχω μαζί μου, αν θέλετε να σας την καταθέσω.
Σελίδα 2682
Σήμερα η Κυβέρνηση Σημίτη σχεδιάζει -ας πάμε στα μελλούμενα- το τρίτο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης με επίσης αφανείς διαδικασίες, που στόχο έχουν να εξυπηρετήσουν τις πελατειακές σχέσεις του κυβερνώντος κόμματος. Γιατί; Γιατί ο χρονικός ορίζοντας, που εδόθη ως εντολή στη σύνταξη -και το λέω χωρίς να αποκαλύπτω και τα αναποκάλυπτα- είναι ο χρονικός ορίζοντας της άνοιξης του επόμενου έτους. 'Ε, εμείς το κατανοούμε. 'Ερχεται το συνέδριό σας, έρχονται οι ευρωεκλογές, αλλά θα σας συμβουλεύαμε να το σκεφθείτε καλά. Γι'αυτό και με βάση τη μέχρι σήμερα εμπειρία ο ισχυρισμός σας ότι μέχρι τα μέσα του '99 θα απορροφήσετε το 80% εκείνων που δεν κατορθώθηκε ικανό να απορροφήσετε το 1998, είναι και παραπλανητικός, είναι όμως και αβάσιμος, όσο κι αν είναι μικροπολιτικά ευεξήγητος.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο Προϋπολογισμός 1999 καλείται να χαράξει την ασταθή του πορεία με εμφανέστατη την αποτυχία στην συγκράτηση των δημοσίων δαπανών, οι οποίες που έφθασαν στο επίπεδο, αισίως, του 25% σχεδόν, με μεγάλες αποκλίσεις στις δαπάνες για τόκους, αφού τη λογιστική βοήθεια των κρατικών τραπεζών τη δεχθήκατε, για να αποκρύπτονται σήμερα, όπως είπα, τόκοι ενός τρισεκατομμυρίου από τους υπολογισμούς του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους. Με αυστηρότατα περιοριστική εισοδηματική πολιτική εις βάρος μισθωτών και συνταξιούχων, η αύξηση του 2% σε αυτό το επίπεδο -εικονική- σε μισθούς και συντάξεις και κάτω από το σημερινό επίπεδο πληθωρισμού είναι και τα αυξημένα φορολογικά βάρη δεν μπορεί να αντισταθμίσει σε καμία περίπτωση.
'Ετσι συνεπέστατα για πέμπτη συνεχή χρονιά η μοναδική τακτική αυτής της Κυβέρνησης αυτής είναι να συμμαζεύει, περιορίζοντας μόνο τις δαπάνες σε μισθούς και συντάξεις. Με επίπεδο τελικώς συνολικών επιχορηγήσεων προς τις ΔΕΚΟ αυξημένο κατά 7,8% -το ποσοστό είναι τριπλάσιο του ανεμενόμενου πληθωρισμού- μας κάνει να ρωτάμε: Τι απέδωσαν στην πράξη οι νόμοι Σημίτη και τα σχέδια εξυγίανσης για τον εξορθολογισμό των δημοσίων δαπανών; Ελάχιστα έως τίποτα. Και πού μας οδηγεί ο λειτουργικός και διοικητικός εκσυγχρονισμός που είναι ένα τρένο το οποίο δεν ήρθε και δεν θα το δούμε; Ποιος θα δώσει λόγο στο λαό; Κανείς. Εύγλωττη σιγή ιχθύος, αλλά δύσκολη για κάθε πολίτη που την υπολογίζει και σύντομα θα την πληρώσει.
Τέλος, θα πορευτούμε με το άγχος, όπως και το 1998, της ανάληψης νέων χρεών από το κράτος, υπέρ εκείνων που τους χαρίστηκαν ήδη εκατοντάδες δισεκατομμύρια.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Πέραν του 7% που μνημονεύσατε.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΟΣ: Βεβαίως, κύριε Πρόεδρε.
Μιλώ, λοιπόν, για τον ΟΣΕ, για τις αστικές συγκοινωνίες, για τα ΕΛΤΑ, για τα χρέη των νοσοκομείων και των συνεταιρισμών που αν τα προσθέσετε στα αντίστοιχα του τρέχοντος έτους, ο λαός θα έχει μπροστά του το δυσθεώρητο ύψος των 8,5 τρισεκατομμυρίων δραχμών χρέους. Την ίδια ώρα δεν βρέθηκε κανένα κονδύλι πρόβλεψης δαπάνης για να το βάλετε στην άκρη με φιλότιμο και να ξεκινήσει -το λέω για να το ακούσουν οι νέοι αγρότες- το περιβόητο ταμείο κύριας ασφάλισης των αγροτών.'Εχει καταντήσει ταμείο "φάντασμα".
'Ομως, από την άλλη πλευρά ο αριθμός των αποσχολουμένων κατά Υπουργείο καλά κρατεί! Προϋπολογίζεται φέτος να αυξηθεί κατά 2%. Δηλαδή, προς δόξα των πελατειακών σχέσεων και της πλήρους αδυναμίας της Κυβέρνησης να περιστείλει αυτό το σπάταλο κράτος που η ίδια δημιούργησε. Συγκεκριμένα, ακόμα και για το 1998 που εκπνέει κατεγράφησαν υπερβάσεις δαπανών για πρόσθετες προσλήψεις της τάξεως των εκατόν είκοσι δισεκατομμυρίων (120.000.000.000) δραχμών, ενώ η καθαρή πρόβλεψη για αύξηση του προσωπικού στο στενά δημόσιο τομέα δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για ένα νέο συμμάζεμα.
Και αν συνυπολογίσει κανείς και τη μέθοδο της εισαγωγής υπαλλήλων από το παράθυρο στο ευρύτερο δημόσιο, τότε αποδεικνύεται παραμύθι η πολυδιαφημισμένη με ειδικό σλόγκαν πρότασή σας, ότι θα ισχύσει επιτέλους η αναλογία ένα προς πέντε ανάμεσα σε εκείνους που αποχωρούν στη σύνταξη και σε εκείνους που έρχονται ως νεοπροσλαμβανόμενοι. Για να καυχάται με την άνεσή της η Ελλάδα της εκσυγχρονισμού σας, ότι τάχα δεν έχει ιδιαίτερες επιδόσεις σε δαπάνες επενδυτικού χαρακτήρα! Δυστυχώς, όμως, είναι μία πολύ καλή "γλάστρα" για τις άλλες δαπάνες, τις ύπουλες, τις μη επενδυτικές, τις μοιραίες, τις καταναλωτικές.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, λόγω έλλειψης χρόνου ενδεικτικά και μόνο θα ήθελα να αναφέρω τους μεγάλους ασθενείς του χειρουργείου περικοπής δαπανών, σε αυτό το ιδιότυπο νοσοκομείο του Υπουργείου Οικονομικών, για το 1999. Πρώτα από όλα ο Πολιτισμός, με σημαντικά μειωμένα κονδύλια τα οποία εγγράφονται και φέτος στον Προϋπολογισμό, όχι υπέρ του, αλλά εναντίον του. Συγκεντρώνοντας μόλις το 0,27% του εθνικού συνόλου στις δαπάνες, δεν έχει καμιά δυνατότητα αναπτυξιακής πολιτικής, ούτε καν στους επιχορηγούμενους από αυτόν οργανισμούς. Σε απόλυτα μεγέθη ο πολιτισμός καλείται να αρκεστεί σε σαράντα ένα δισεκατομμύρια (41.000.000.000) δραχμές από τον τακτικό Προϋπολογισμό και σε τέσσερα δισεκατομμύρια (4.000.000.000) δραχμές από το φτωχό και περικομμένο Πρόγραμμα των Δημοσίων Επενδύσεων, το οποίο εσείς το διαφημίζετε ως "φουσκωμένο".
Με τέτοια κυβερνητική πολιτική πώς να προκόψει ο πρώτος, ίσως, ανταγωνιστικός πανευρωπαϊκά τομέας, στον οποίον αναμφισβήτητα η Ελλάδα έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Τα μισά από όσα στοιχίζουν οι "Κολλάδες", στοιχίζει ο πολιτισμός.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΟΣ: Ακριβώς, τόσα, κύριε Πρόεδρε. Φαίνεται ότι αυτός ο συλλογισμός βρίσκει αδιάφορο τον Πρωθυπουργό-καθηγητή. Θέλω να το πω με παράπονο απ'αυτό το Βήμα, ως νέος άνθρωπος: Φαίνεται ότι τα αγάλματα, οι ανασκαφές, οι ορχήστρες, τα εικαστικά, οι βιβλιοθήκες, ακόμα και αυτός ο λαϊκός πολιτισμός, δεν έχουν φωνή για να του φωνάξουν και να τους ακούσει, ώστε να πάρουν λίγο περισσότερα, από τα ψίχουλα της διανομής που κάνετε.
Στον τομέα της υγείας και της πρόνοιας, σε αυτόν τον τόσο ευαίσθητο τομέα κατ'εξοχήν άσκησης κοινωνικής πολιτικής, προβλέπονται για το 1999 συνολικές δαπάνες 1,11 τρισεκατομμύρια δραχμές, ενώ για το 1998 τα προϋπολογίζατε σε 1,052 τρισεκατομμύρια. Ασχέτως πού θα φθάσει η συνολική απορρόφηση, ο τελικός απολογισμός του τρέχοντος έτους, τα στοιχεία που μας έδωσε δηλαδή, αρκούν για να μας δείξουν προϋπολογισμένη αύξηση μόνο κατά εξήντα τέσσερα δισεκατομμύρια (64.000.000.000) δραχμές για τις τόσο αυξημένες κοινωνικές ανάγκες της χώρας και στην περίθαλψη και στην υγεία και στην κοινωνική ασφάλιση.
Τι να πω παραπάνω; Να πω και άλλους αριθμούς; Λέτε ότι τα νούμερα κουράζουν. Εάν δεν αναληφθούν χωριστά, κύριε Υπουργέ, οι δαπάνες για την κοινωνική ασφάλιση, οι οποίες θα αναγκαστούν να ευημερίσουν, όπως μας λέτε στην εισηγητική σας έκθεση για το 1999, με αύξηση μόλις τριάντα εφτά δισεκατομμυρίων (37.000.000.000) δραχμών περίπου τότε μπορούμε να συμπεράνουμε εύκολα ότι για να πετύχετε τον ενταξιακό στόχο, εκτός από τα εκατόν τριάντα δισεκατομμύρια (130.000.000.000) δραχμών που περικόψατε από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, αφαιρέσατε με δυνατό και αποτελεσματικό χέρι, κατά τρόπο ύπουλο, ογδόντα πέντε δισεκατομμύρια (85.000.000.000) δραχμές από τη συνολική προϋπολογισμένη φετινή κοινωνική δαπάνη για το σύνολο της υγείας, της πρόνοιας και της κοινωνικής ασφάλισης.
Για να συμπληρωθεί η εικόνα της σταδιακής απομάκρυνσης αυτής της Κυβέρνησης από το ελάχιστο αποδεκτό επίπεδο κοινωνικών παροχών, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρκεί να υποσημειωθεί και άλλο ένα μέγεθος. Στον τομέα των λειτουργικών δαπανών για τα νοσοκομεία περικόπτονται οι δαπάνες για το προσωπικό κατά πεντακόσια εκατομμύρια (500.000.000) δραχμές, μείωση σε επίπεδο 4% που σημαίνει και μειωμένες για το 1999 προσλήψεις προσωπικού στα νοσοκομεία.
Την ίδια, όμως, ώρα, το ειδικό κονδύλι που αναφέρεται σε νέες προσλήψεις της κεντρικής κυβέρνησης, στα γραφεία των
Σελίδα 2683
Υπουργών και στα Υπουργεία για το 1999 αυξάνεται κατά εξακόσια εκατομμύρια (600.000.000) δραχμές, δηλαδή ποσοστό 6,5%. Η πληροφορική, λοιπόν και οι νέες τεχνολογίες στην υπηρεσία της δικής σας πολυδιαφημισμένης, αναποτελεσματικής Δημόσιας Διοίκησης δεν έφεραν κανένα σωτήριο αποτέλεσμα, ώστε να μειώσετε το προσωπικό στα Υπουργεία, όπως συμβαίνει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, αλλά βρήκατε να το μειώσετε μόνο στα νοσοκομεία; Ελληνικό το παράδοξο, να σωρρεύονται οι κομματικοί καρεκλοκένταυροι στα γραφεία των Υπουργών με παχυλούς μισθούς, ενώ τα νοσοκομεία και τα πανεπιστήμια, όπως κατήγγειλαν χθες οι πρόεδροι των ΤΕΙ και οι πρυτάνεις των ΑΕΙ να βάζουν λουκέτο λόγω έλλειψης και αυτού του στοιχειώδους διοικητικού προσωπικού.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι ανάγκη να δείξω με αριθμούς -που θα αναφέρω και που τα έχω καταθέσει- πώς δείχνετε την κοινωνική σας ευαισθησία στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, στο Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής, στον ΟΑΕΔ και κυρίως, πώς διαμορφώσατε κατρακυλώντας τις εδώ και τρία χρόνια στο ελάχιστο δυνατόν, στο ποσοστό δηλαδή του 0,09%, τις δαπάνες για έκτακτες καταστάσεις. 'Οπως σας είπε ο προλαλήσας συνάδελφος, όπως στη γεωργική παραγωγή δεν περιμένετε ή τουλάχιστον προεξοφλείτε ότι δεν θα έλθουν θεομηνίες, έτσι φαίνεται υπολογίζετε -γι'αυτό κάνατε και αυτό το "μαξιλάρι" απελπιστικά μικρό- ότι δεν έχετε ανάγκη να βάλετε στην άκρη κάποια χρήματα για την κακή ώρα, γιατί είσαστε σίγουροι ως "βροχοποιοί", ότι δεν θα έλθει η κακή ώρα. Εγώ το εύχομαι. Αν, όμως έλθει, τι θα κάνετε;
Για τους πραγματικούς γνώστες των οικονομικών πραγμάτων της χώρας -για να έλθω ακροθιγώς και μόνο στα θέματα της ανεργίας- το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο Απασχόλησης, με ανακοίνωση που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα και αφορά την εξέλιξη της ανεργίας στην Ελλάδα, είπε γνωστές, αλλά δυσάρεστες αλήθειες. Ανέβασε το πραγματικό ποσοστό πάνω από εκείνο που η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία υπολογίζει, στα επίπεδα του 13,3% άκρως ανησυχητικό για το σύνολο της αγοράς εργασίας.
Εάν δοθεί ιδιαίτερη σημασία στις καταγραφές του φαινομένου κατά φύλλο, ηλικία, επίπεδο σπουδών και περιοχή προέλευσης, τότε οι διαστάσεις του ανεργειακού κύματος και στη δυτική Μακεδονία που είναι πρώτη στον πίνακα και στη Στερεά Ελλάδα, και στην 'Ηπειρο που ακολουθούν και έχουν ήδη ξεπεράσει την Αττική με το μεγαλύτερο πληθυσμό, νομίζω ότι ήδη φαίνεται καθαρά ότι χρεώνεστε αυτόματα ένα επιπλέον εκρηκτικό κοινωνικό φαινόμενο στη Κυβέρνηση Σημίτη. 'Οσο και εάν προσπαθήσετε με αλχημείες αριθμών δεν μπορείτε να χρεώσετε ανεργία του επιπέδου αυτού, στην δική μας κυβέρνηση Μητσοτάκη, γιατί εμείς τότε είχαμε ποσοστά που φαινόταν καθαρά στην καμπύλη, ότι ήταν κάτω από το μέσο επίπεδο της ανεργίας, στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση.
Kυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ενώ η Κυβέρνηση θα έπρεπε να προετοιμάζεται σωστά και γρήγορα, όπως πιστεύει η Νέα Δημοκρατία, στο επίπεδο των δομικών αλλαγών διαφορετικής υφής και τεχνολογικής προσαρμογής προς την κατεύθυνση μιας ολοένα και πιο ευλίγιστης οικονομίας, περιορίζεται απλώς σε θεαματικές λύσεις εξαγγελίας προγραμμάτων απασχόλησης και κατάρτισης, όπως αυτά τα προχθεσινά που είπε πομποδώς και τα εξήγγειλε στο Ζάπειο ο κύριος Πρωθυπουργός. Και να ακουστεί η αλήθεια, γιατί κανείς δεν του την είπε σ' αυτήν την Αίθουσα ή δεν πρόλαβε να την πει: 'Οτι αυτά τα προγράμματα και νέα δεν είναι, κύριε Υπουργέ, και αποτελεσματικά δεν έχουν κριθεί από τη μέχρι σήμερα εφαρμογή τους. Πώς, λοιπόν, με αυτά πιστεύετε ότι θα κάνετε θαύματα;
Τις ημέρες αυτές, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στη Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων αλλά και στην Ολομέλεια της Βουλής την ώρα που συζητούσαμε τον Προϋπολογισμό, η εκπαιδευτική κοινότητα της χώρας ήταν ανάστατη και εξακολουθεί να είναι εξαιτίας των τεράστιων δυσχερειών που αντιμετωπίζει στην εφαρμογή του αυτό το κακό πείραμα Αρσένη που εσείς το ονομάσατε πάλι επικοινωνιακά μεταρρύθμιση. Και επειδή πλην του μη ποιοτικού χαρακτήρα αλλά και της προχειρότητας των αλλαγών που επιχειρούνται εκεί τόσο στο λύκειο όσο και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση φανερή είναι η ανάγκη της αύξησης των δαπανών για την παιδεία, ο Πρωθυπουργός θα έπρεπε να καταλάβει αυτό το παλιό και φιλοσοφημένο, "δη δει χρημάτων και άνευ τούτων δύναται γενέσθαι". Δυστυχώς, όμως, τέτοια αύξηση στις πιστώσεις του Υπουργείου Παιδείας για τις ανάγκες της εκπαίδευσης αποδεικνύεται πενιχρή. Τι είναι εκείνο το 5,7% που μας λέτε ότι σε σχέση με πέρσι αυξήσατε; Τι είναι εκείνο που δίνετε; Θα κατευθυνθεί στις αυξημένες απαιτήσεις επιχορηγήσεων, όπως προείπα, στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, στις απαιτήσεις αύξησης των ποσών κάλυψης μειοδοσίας για κείνους που υπόσχεστε να διορίσετε, επειδή καθηγητές δεν υπάρχουν, και θα πάει και στις δαπάνες για την υποδομή και την υλοποίηση των νέων προγραμμάτων σπουδών από την πρωτοβάθμια μέχρι και την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Και επαίρεσθε ότι θα φθάσουν αυτά τα χρήματα; Η αλήθεια, εξ άλλου, είναι ότι ως ποσοστό του ΑΕΠ, ο προϋπολογισμός του '97 αφιέρωσε -ακούστε- το 3,44% και δεν υπάρχει αμφισβήτηση. Αντίστοιχα για το τρέχον έτος τα στοιχεία του δεκαμήνου, μας δείχνουν ότι φθάσαμε στη δαπάνη του 3,39% επί του ΑΕΠ. Δηλαδή σαράντα τέσσερα δισεκατομμύρια (44.000.000.000) λιγότερα, σε απόλυτα μεγέθη. Είναι ή δεν είναι αφροσύνη αυτό; Την ώρα που βάλατε πλώρη απ' αυτό το εκπαιδευτικό έτος να εφαρμόσετε στην πράξη αυτό που λέγεται εκπαιδευτική μεταρρύθμιση Αρσένη, φθάσατε να μειώσετε κατά σαράντα τέσσερα δισεκατομμύρια (44.000.000.000) και αυτές ακόμα τις λίγες δαπάνες που εμείς σας φωνάζουμε καθημερινά να τις πάτε στο 5% του ΑΕΠ. Δηλαδή, να δώσετε στην εκπαιδευτική κοινότητα αυτό που της ανήκει, άλλα πεντακόσια δισεκατομμύρια (500.000.000.000) δραχμές γιατί τα έχει ανάγκη και γιατί με αυτά κάτι μπορεί να γίνει, αν πεισθούν οι μαθητές ότι και τα υπόλοιπα θα τα βελτιώσετε και γυρίσουν στα θρανία τους.
Κλείνοντας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αντί άλλου επιλόγου, να πω τα εξής. Για να περπατήσει ο Προϋπολογισμός αυτός, έπρεπε να ήταν εφοδιασμένος με την πραγματική σφραγίδα αποφασιστικότητας για την πραγμάτωση αυτού που λέγεται στόχος σύγκλισης και ένταξης στην ΟΝΕ. Και δυστυχώς -δεν είναι γι' αυτό- θα τον καταψηφίσω. Το μείγμα οικονομικής πολιτικής αυτής της Κυβέρνησης που τον στηρίζει, δεν είναι ικανό να σαλπίσει έναν εθνικό συναγερμό για να προλάβει η χώρα όσα δεν κατάφερε χρόνια τώρα. Οι ασκήσεις καλής θελήσεως, Παπαντωνίου-Σημίτη, είναι μοιραία ασκήσεις επί χάρτου. Και μη γελάσετε, είναι μάλιστα ασκήσεις αισιοδοξίας σε τετράδια ανάγκης. Ποιας ανάγκης; Μα ακριβώς εκείνης, την οποία επιτάσσει να μην εγκαταλείψετε στην τύχη της την πραγματοποίηση αυτής της, έστω εικονικής, ευτυχίας των προϋπολογισθέντων, γιατί θα μπείτε στον πειρασμό να την εγκαταλείψετε μόλις έρθει η εκρηκτική άνοιξη που σας περιμένει.
Επιτέλους, ο ελληνικός λαός, τονίζω κλείνοντας, πείστηκε με αυτόν τον Προϋπολογισμό, ότι ολόκληρο το 1999 πρέπει να περπατά σαν ακροβάτης πάνω σε τεντωμένο σχοινί. Αν και είστε κατώτεροι των περιστάσεων, παρακαλώ, κρατείστε τουλάχιστον από κάτω γερά το σεντόνι για να μην έχουμε και άλλες μοιραίες πτώσεις, πλην της δικής σας, που την ευχόμαστε, για να σταματήσει η χώρα να φαντάζει ως κακό τσίρκο.
Δώστε επιτέλους ένα παράδειγμα, αν έχετε το θάρρος, αυτοπεριορισμού.
Θα ήθελα να σας προτείνω το εξής και το λέω εμφαντικά και παραδειγματικά: Κόψτε το ένα δισεκατομμύριο που πληρώνετε για τα κινητά τηλέφωνα των Υπουργών και των συμβούλων σας στο δημόσιο τομέα -το βρήκα μέσα στον Προϋπολογισμό- και μαζί κόψτε κι εκείνα τα τρία δισεκατομμύρια για μπουφέδες, φαγοπότια, λουλούδια, δημόσιες σχέσεις. Τι ανάγκη τις έχετε τις δημόσιες σχέσεις, όταν ο λαός από την άλλη πλευρά, πρέπει να σφίξει το ζωνάρι; Κάντε το για να αποδείξετε ότι τιμάτε τις ανάγκες εκείνων που σας έφεραν με την ψήφο τους να κάθεστε σ' αυτές τις περίοπτες καρέκλες, αλλιώτικα να φύγετε και να ζητήσετε συγγνώμη από το λαό, που δεν πήρατε μέχρι σήμερα κανένα μήνυμα από το
Σελίδα 2684
λαό. 'Ενας τόσο αξιοπρεπής ταχυδρόμος, χτυπάει πάντα δύο φορές. Θα τον ακούσετε και στις Ευρωεκλογές. Μετά τίποτα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Σας παρακαλώ, να ολοκληρώσετε. Σεβαστείτε και το χρόνο των υπολοίπων συναδέλφων. Είχατε ανοχή δύο λεπτών.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΟΣ: Τον σέβομαι, κύριε Πρόεδρε.
Μετά θα φύγετε νύχτα από το Μαξίμου. Νύχτα, για να μη σας δουν τα παιδιά και απορήσουν για την αέναη δύναμη του πεπρωμένου, που εσείς την ξεχάσατε, επιζητώντας με αυθάδεια μιαν ακόμα ημέρα, πέρα από την... υποτιθέμενη αιωνιότητα της εξουσίας σας σ'αυτή τη χώρα...
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου