Πολλές συζητήσεις γίνονται με αφορμή το θέμα της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, την τουρκική προκλητικότητα, την κατάσταση της οικονομίας, την επικείμενη οικονομική καταστροφή.
Η αλήθεια είναι ότι οι πληροφορίες είναι πλέον τόσες πολλές που δύσκολα μπορεί να τις διαχειριστεί ο μέσος άνθρωπος, πόσο μάλλον αυτός που έρχεται πρώτη φορά σε επαφή με την εναλλακτική ενημέρωση και φυσικά και την βροχή των «καταστροφολογικών ειδήσεων».
Για αυτοί και λίγοι μπορούν να παραμείνουν σε αυτό το μετερίζι. Για λόγους ευκολίας ανάγνωσης του άρθρο θα χωρίσω τους αναγνώστες σε δύο κατηγορίες.
Σε αυτούς που έχουν τις τεράστιες ψυχικές δυνάμεις και μπορούν να αντιληφθούν ότι άλλο πράγμα είναι να βλέπεις την καταστροφή και να προετοιμάζεσαι για αυτήν και σε αυτούς που βλέπουν την καταστροφή και να φοβούνται και που διαβάζουν σελίδες όπως η δική μας ψάχνοντας ημερομηνίες, για να τρέξουν στα σουπερ μάρκετ.
Ο δεύτερος είναι καταδικασμένος, είτε να τα παρατήσει ή να χάσει τα μυαλά του. Ο πρώτος είναι απλά πάντα έτοιμος, έχει σύστημα, διαβάζει τα πάντα, απορρίπτει, δέχεται, μεταβάλει την άποψη του, δεν έχει αγκυλώσεις.
Ο πρώτος όμως έχει και ένα άλλο ατού, που ο δεύτερος δεν πρόκειται ποτέ να το αντιληφθεί, πόσο μάλλον να το εφαρμόσει. Έχει έναν και μόνον σκοπό την πλήρη απελευθέρωση της χώρας, με οποιοδήποτε τρόπο και οποιοδήποτε κόστος. Αυτό ο δεύτερος δεν μπορεί να το δεχτεί.
Ο δεύτερος θα βρει πολλές δικαιολογίες. Τα παιδιά που πρέπει να πάνε στο σχολείο (άσχετα αν το μόνο που κάνει είναι να μετατρέπει σκεπτόμενους ανθρώπους σε πρόβατα). οι γονείς χρειάζονται φάρμακα (λες και θα έχει λεφτά να τα αγοράσει….). Αυτός όλο σκέφτεται παιδιά, σκυλιά, μανάδες, πατεράδες, νοσοκομεία, κατασχέσεις, κοράκια εισπρακτικών, φροντιστήρια, πιάνο, ποδόσφαιρο, χορός, σύλλογοι, πολιτικούς, δημοσιογράφους… Με λίγα λόγια βλέπει μέχρι τη μύτη του και ακόμα και σε αυτά τα 2-3 εκατοστά ΒΛΕΠΕΙ ΠΑΝΤΟΥ ΕΜΠΟΔΙΑ!
Ο πρώτος όμως ξέρει καλά ότι η λεφτεριά της πατρίδας περνάει μέσα από το θανατικό. Από αγώνες, από προσπάθειες, από κοινό σκοπό και φυσικά από λίγους…
Είναι αυτός που δεν θα λογαριάσει πείνα, ιδιοκτησία, τη ζωή του, συγγενείς, φίλους…
Είναι αυτός που θα κάνει το σταυρό του όταν ξυπνήσει, αλλά και λίγο πριν κοιμηθεί!
Τα δύο εκατομμύρια των Ελλήνων το 1821 δεν απελευθερώθηκαν από οργανωμένο στρατό, αλλά από λίγους, ούτε 300 άνδρες δεν ήταν αυτοί που ξεκίνησαν την επανάσταση και αυτοί οι περισσότεροι ήταν και κλέφτες…
Σ.Σ. Η εικόνα της κορυφής είναι από την ταινία DEFIANCE (Η εναντίωση). Ξεχάστε το προπαγανδιστικό και φιλοιουδαϊκό και κάντε τον κόπο να την δείτε. Όχι ως απόλαυση, αλλά ως δίδαγμα.
πολεμικός ανταποκριτής
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου