Άρθρο του Ιωάννη Ν. Φιλιππάκη εκδότη της εφημερίδας Δημοκρατία
H περίοδος των Χριστουγέννων λένε ότι ηρεμεί τους ανθρώπους. Κάτι η εορταστική ραστώνη, κάτι το πνεύμα της Γέννησης του Θεανθρώπου, κάτι η κόπωση της χρονιάς δημιουργούν διάθεση σύνεσης και περίσκεψης, και μας κάνουν λίγο σοφότερους, όπως θα έλεγε και ο λαϊκός φιλόσοφος.
Κι όμως! Στη χώρα όπου το παράλογο και το εξωφρενικό τείνουν να ταυτιστούν με το λογικό και το αυτονόητο, δεν χωρούν τέτοιες επιδράσεις.
Φαίνεται ότι στα χιονισμένα θέρετρα της Ελλάδας και της Ευρώπης, όπου πέρασαν τις άγιες ημέρες τους οι περισσότεροι μιντιάρχες και τραπεζίτες, δεν εμφιλοχωρεί το πνεύμα των Χριστουγέννων.
Πώς αλλιώς μπορεί κάποιος να εξηγήσει όσα ανακοινώνονται ή διαρρέονται, τεχνηέντως ή μη, περί της τύχης μεγάλων ή και μικρότερων συγκροτημάτων Τύπου ή περί της δημιουργίας νέων εφημερίδων, ραδιοφώνων κ.λπ.;
Η αλήθεια είναι ότι η κρίση που μαστίζει την πατρίδα μας για τουλάχιστον μια επταετία κλόνισε τα -ήδη σαθρά- θεμέλια ενός ολόκληρου κλάδου, όπως αυτός των ΜΜΕ.
Μια σειρά επιχειρήσεων, στηριγμένων σε έναν αδικαιολόγητο δανεισμό και σε δομές που κάποτε θα διδάσκονται στα πανεπιστήμια ως παραδείγματα κακής επιχειρηματικότητας, κατέρρευσαν ή καταρρέουν, αφήνοντας απλήρωτα δάνεια και υποχρεώσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων και εκατοντάδες -ίσως και χιλιάδες- εργαζομένους κυριολεκτικά στον δρόμο.
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, η ολιγωρία στη λήψη αποφάσεων και η αδιαφορία στην αντιμετώπιση θεσμικών ζητημάτων θέτουν σε κίνδυνο και όσες λιγοστές επιχειρήσεις αναπτύχθηκαν με διαφορετικό μοντέλο από το σύνηθες:
Εχω λεφτά, θέλω να επηρεάσω και να πουλήσω στο Δημόσιο ή να γλιτώσω από τη Δικαιοσύνη, βγάζω εφημερίδα. Δεν μου βγαίνει η επέκταση στα media;
Η λύση, εύκολη: Παίρνω δάνεια με εγγύηση «αέρα», όπως με θράσος δήλωσε στη Βουλή ένας απίθανος «γόνος» μιντιακής οικογένειας.
Παράλληλα, «πουλάω» πιο ακριβά τις υπηρεσίες μου στο Δημόσιο ή συνεχίζω τις παράνομες δραστηριότητές μου, ώστε να αυξάνω την προσωπική περιουσία μου και να αυτοπαρουσιάζομαι ως επιτυχημένος και ισχυρός.
Την ίδια ώρα, ελέγχω τις υποδομές. Φτιάχνω τυπογραφεία-τέρατα για να ελέγχω την εκτύπωση -πειθαρχημένων και απείθαρχων- και εξαγοράζω τη διανομή για να σιγουρεύω (...) τις κυκλοφορίες μου και να καταβροχθίζω τη διαφημιστική πίτα κατά το δοκούν.
Από την άλλη, οι τράπεζες, ως συνήθως, νίπτουν τας χείρας τους. Εξακολουθούν να αλλοιώνουν τον ανταγωνισμό. Ενδιαφέρον θα έχει κάποιος -επιτέλους- να ελέγξει με τι κριτήρια ακόμα και σήμερα, έπειτα από τόσες ανακεφαλαιοποιήσεις, μοιράζονται τα διαφημιστικά κονδύλια.
Η πρωτοποριακή νομοθετική πρωτοβουλία του κ. Δραγασάκη έχει μετατραπεί σε γραφική απεικόνιση ακατανόητων αριθμών, που κανείς -μα, κανείς!- δεν ελέγχει.
Παραμένουν «κλειστές» για οποιαδήποτε επιχείρηση του Τύπου, έστω κι αν πληροί τις προϋποθέσεις χρηματοδότησης. Και αυτό, αφού πρώτα «μπούκωσαν» πραγματικά τις περισσότερες με εξωφρενικά δάνεια. Και όχι μόνο προ κρίσης, αλλά και κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε ετών!
Τώρα προσπαθούν ασμένως να κλείσουν τις «τρύπες» τους.
Η πιο συνηθισμένη πρακτική; «Δίνω διαφήμιση για να εισπράξω τόκους και να μην κοκκινίσει το δάνειο»! Παράλληλα, αν ισχύουν όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, υπερδανεισμένοι μπαταχτσήδες μιντιάρχες αυτοπροτείνονται ως σωτήρες.
Αλλοι, οι οποίοι έχουν χρεοκοπήσει και δεν τους το είπαν, ακόμα θέτουν όρους και προτείνουν συναλλαγές. Ενώ υπάρχουν και αυτοί που εξαγγέλλουν νέες προσπάθειες, θεωρώντας ότι έτσι θα λυθούν τα δυσθεώρητα προβλήματά τους.
Κάποιοι τρίτοι αυτοπροβάλλονται -τζάμπα είναι- ως επίδοξοι νεοκυρίαρχοι των media, χωρίς όμως να έχουν διάθεση να διαθέσουν κανένα ευρουδάκι από τα δικαιολογημένα (ή αδικαιολόγητα) κεφάλαια που έχουν.
Και, βέβαια, έχουμε και την κατηγορία των μανατζαρέων που θυμίζουν τον Ντάνι ντε Βίτο και την περίφημη έκφρασή του «OPM» («Other People's Money») ή, ελληνιστί, «κάνω δουλειές με χρήματα άλλων» και, επί το λαϊκότερον, «κηδεία με ξένα κόλλυβα».
Αυτό το τελευταίο, άλλωστε, είναι το μότο που ακολούθησαν τραπεζίτες (εν ενεργεία και αποσυρθέντες) και μιντιάρχες εδώ και πολλά χρόνια.
Περιμένουμε πραγματικά με ενδιαφέρον -αλλά όχι με κάποια ελπίδα- το πόρισμα της Επιτροπής της Βουλής για τα δάνεια των ΜΜΕ! Η διαδικασία μέχρι σήμερα μας προδιαθέτει για το... προσδοκώμενο «μια από τα ίδια». Αλλά η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία...
Πρέπει, επιτέλους, να μπει μια τάξη στο απέραντο φρενοκομείο των μέσων ενημέρωσης.
Οχι με πρωτοβουλίες σαν την τελευταία -ατυχέστατη και ερασιτεχνική- προσπάθεια του κ. Παππά. Αλλά με τη συνετή εφαρμογή της υπάρχουσας νομοθεσίας.
Ρομαντικό;
Απίθανο να συμβεί; Μάλλον, αφού ο εκσυγχρονισμός και μόνο της υποβολής των δηλώσεων «πόθεν έσχες» -ο πραγματικός έλεγχος και η διασταύρωσή τους θα περιόριζαν εν πολλοίς την αυθαιρεσία- έχει μπλοκάρει.
Ζούμε το τραγελαφικό, στα μέσα Ιανουαρίου του 2017 να μην έχουν υποβληθεί οι δηλώσεις που αφορούν το 2015!
Συνοψίζοντας:
Τραπεζίτες κάτω από τη μύτη των εισαγγελέων φλερτάρουν με νέα σκάνδαλα.
Χρεοκοπημένοι μιντιάρχες παλεύουν για ένα νέο colpo grosso. Και η κυβέρνηση παρακολουθεί, απαθώς και κρυφογελώντας, αφού διά της επιφανειακής επίδειξης ενδιαφέροντος, αλλά εν τέλει πραγματικά διά της αδράνειας, έχει εξουδετερώσει, απαξιώσει και εξευτελίσει -πολύ ευκολότερα απ' όσο μπορούσε να φανταστεί- τον λεγόμενο «τέταρτο πόλο εξουσίας»: τον Τύπο!
Ιωάννης Φιλιππάκης
Εφημερίδα Δημοκρατία
(Πρώτη Ενημέρωση: 13:50, Τρίτη 10 Ιανουαρίου)www.bankingnews.gr
Κι όμως! Στη χώρα όπου το παράλογο και το εξωφρενικό τείνουν να ταυτιστούν με το λογικό και το αυτονόητο, δεν χωρούν τέτοιες επιδράσεις.
Φαίνεται ότι στα χιονισμένα θέρετρα της Ελλάδας και της Ευρώπης, όπου πέρασαν τις άγιες ημέρες τους οι περισσότεροι μιντιάρχες και τραπεζίτες, δεν εμφιλοχωρεί το πνεύμα των Χριστουγέννων.
Πώς αλλιώς μπορεί κάποιος να εξηγήσει όσα ανακοινώνονται ή διαρρέονται, τεχνηέντως ή μη, περί της τύχης μεγάλων ή και μικρότερων συγκροτημάτων Τύπου ή περί της δημιουργίας νέων εφημερίδων, ραδιοφώνων κ.λπ.;
Η αλήθεια είναι ότι η κρίση που μαστίζει την πατρίδα μας για τουλάχιστον μια επταετία κλόνισε τα -ήδη σαθρά- θεμέλια ενός ολόκληρου κλάδου, όπως αυτός των ΜΜΕ.
Μια σειρά επιχειρήσεων, στηριγμένων σε έναν αδικαιολόγητο δανεισμό και σε δομές που κάποτε θα διδάσκονται στα πανεπιστήμια ως παραδείγματα κακής επιχειρηματικότητας, κατέρρευσαν ή καταρρέουν, αφήνοντας απλήρωτα δάνεια και υποχρεώσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων και εκατοντάδες -ίσως και χιλιάδες- εργαζομένους κυριολεκτικά στον δρόμο.
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, η ολιγωρία στη λήψη αποφάσεων και η αδιαφορία στην αντιμετώπιση θεσμικών ζητημάτων θέτουν σε κίνδυνο και όσες λιγοστές επιχειρήσεις αναπτύχθηκαν με διαφορετικό μοντέλο από το σύνηθες:
Εχω λεφτά, θέλω να επηρεάσω και να πουλήσω στο Δημόσιο ή να γλιτώσω από τη Δικαιοσύνη, βγάζω εφημερίδα. Δεν μου βγαίνει η επέκταση στα media;
Η λύση, εύκολη: Παίρνω δάνεια με εγγύηση «αέρα», όπως με θράσος δήλωσε στη Βουλή ένας απίθανος «γόνος» μιντιακής οικογένειας.
Παράλληλα, «πουλάω» πιο ακριβά τις υπηρεσίες μου στο Δημόσιο ή συνεχίζω τις παράνομες δραστηριότητές μου, ώστε να αυξάνω την προσωπική περιουσία μου και να αυτοπαρουσιάζομαι ως επιτυχημένος και ισχυρός.
Την ίδια ώρα, ελέγχω τις υποδομές. Φτιάχνω τυπογραφεία-τέρατα για να ελέγχω την εκτύπωση -πειθαρχημένων και απείθαρχων- και εξαγοράζω τη διανομή για να σιγουρεύω (...) τις κυκλοφορίες μου και να καταβροχθίζω τη διαφημιστική πίτα κατά το δοκούν.
Από την άλλη, οι τράπεζες, ως συνήθως, νίπτουν τας χείρας τους. Εξακολουθούν να αλλοιώνουν τον ανταγωνισμό. Ενδιαφέρον θα έχει κάποιος -επιτέλους- να ελέγξει με τι κριτήρια ακόμα και σήμερα, έπειτα από τόσες ανακεφαλαιοποιήσεις, μοιράζονται τα διαφημιστικά κονδύλια.
Η πρωτοποριακή νομοθετική πρωτοβουλία του κ. Δραγασάκη έχει μετατραπεί σε γραφική απεικόνιση ακατανόητων αριθμών, που κανείς -μα, κανείς!- δεν ελέγχει.
Παραμένουν «κλειστές» για οποιαδήποτε επιχείρηση του Τύπου, έστω κι αν πληροί τις προϋποθέσεις χρηματοδότησης. Και αυτό, αφού πρώτα «μπούκωσαν» πραγματικά τις περισσότερες με εξωφρενικά δάνεια. Και όχι μόνο προ κρίσης, αλλά και κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε ετών!
Τώρα προσπαθούν ασμένως να κλείσουν τις «τρύπες» τους.
Η πιο συνηθισμένη πρακτική; «Δίνω διαφήμιση για να εισπράξω τόκους και να μην κοκκινίσει το δάνειο»! Παράλληλα, αν ισχύουν όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, υπερδανεισμένοι μπαταχτσήδες μιντιάρχες αυτοπροτείνονται ως σωτήρες.
Αλλοι, οι οποίοι έχουν χρεοκοπήσει και δεν τους το είπαν, ακόμα θέτουν όρους και προτείνουν συναλλαγές. Ενώ υπάρχουν και αυτοί που εξαγγέλλουν νέες προσπάθειες, θεωρώντας ότι έτσι θα λυθούν τα δυσθεώρητα προβλήματά τους.
Κάποιοι τρίτοι αυτοπροβάλλονται -τζάμπα είναι- ως επίδοξοι νεοκυρίαρχοι των media, χωρίς όμως να έχουν διάθεση να διαθέσουν κανένα ευρουδάκι από τα δικαιολογημένα (ή αδικαιολόγητα) κεφάλαια που έχουν.
Και, βέβαια, έχουμε και την κατηγορία των μανατζαρέων που θυμίζουν τον Ντάνι ντε Βίτο και την περίφημη έκφρασή του «OPM» («Other People's Money») ή, ελληνιστί, «κάνω δουλειές με χρήματα άλλων» και, επί το λαϊκότερον, «κηδεία με ξένα κόλλυβα».
Αυτό το τελευταίο, άλλωστε, είναι το μότο που ακολούθησαν τραπεζίτες (εν ενεργεία και αποσυρθέντες) και μιντιάρχες εδώ και πολλά χρόνια.
Περιμένουμε πραγματικά με ενδιαφέρον -αλλά όχι με κάποια ελπίδα- το πόρισμα της Επιτροπής της Βουλής για τα δάνεια των ΜΜΕ! Η διαδικασία μέχρι σήμερα μας προδιαθέτει για το... προσδοκώμενο «μια από τα ίδια». Αλλά η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία...
Πρέπει, επιτέλους, να μπει μια τάξη στο απέραντο φρενοκομείο των μέσων ενημέρωσης.
Οχι με πρωτοβουλίες σαν την τελευταία -ατυχέστατη και ερασιτεχνική- προσπάθεια του κ. Παππά. Αλλά με τη συνετή εφαρμογή της υπάρχουσας νομοθεσίας.
Ρομαντικό;
Απίθανο να συμβεί; Μάλλον, αφού ο εκσυγχρονισμός και μόνο της υποβολής των δηλώσεων «πόθεν έσχες» -ο πραγματικός έλεγχος και η διασταύρωσή τους θα περιόριζαν εν πολλοίς την αυθαιρεσία- έχει μπλοκάρει.
Ζούμε το τραγελαφικό, στα μέσα Ιανουαρίου του 2017 να μην έχουν υποβληθεί οι δηλώσεις που αφορούν το 2015!
Συνοψίζοντας:
Τραπεζίτες κάτω από τη μύτη των εισαγγελέων φλερτάρουν με νέα σκάνδαλα.
Χρεοκοπημένοι μιντιάρχες παλεύουν για ένα νέο colpo grosso. Και η κυβέρνηση παρακολουθεί, απαθώς και κρυφογελώντας, αφού διά της επιφανειακής επίδειξης ενδιαφέροντος, αλλά εν τέλει πραγματικά διά της αδράνειας, έχει εξουδετερώσει, απαξιώσει και εξευτελίσει -πολύ ευκολότερα απ' όσο μπορούσε να φανταστεί- τον λεγόμενο «τέταρτο πόλο εξουσίας»: τον Τύπο!
Ιωάννης Φιλιππάκης
Εφημερίδα Δημοκρατία
(Πρώτη Ενημέρωση: 13:50, Τρίτη 10 Ιανουαρίου)www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου