Αν όχι όλοι, οι περισσότεροι από εμάς έχουμε δει στις παλιές ελληνικές ταινίες να περιγράφεται η σχέση νύφης - πεθεράς. Μια σχέση υποτιθέμενης αγάπης αλλά και μίσους, μια σχέση διεκδίκησης του πολυπόθητου γιου αλλά και συζύγου που βάζει άθελά του τις δύο γυναίκες της ζωής του απέναντι να «κονταροχτυπιούνται» για το ποια από τις δύο θα «επιβιώσει» στην αγκαλιά του και στη ζωή του.
Αλήθεια, γιατί αυτή η εχθρότητα ανάμεσα στις δύο πιο σημαντικές γυναίκες στη ζωή του άνδρα; Σε δύο γυναίκες, μάλιστα, που έχουν πολύ διαφορετικούς ρόλους απέναντί του και με κανέναν τρόπο δεν μπορεί η μία να κλέψει τον ρόλο της άλλης;
Επιστημονικά, μόλις το 1954 μία έρευνα έδειξε ότι 1 στις 4 γυναίκες είχε αισθήματα συμπάθειας για την πεθερά της. Νεότερη έρευνα που διήρκεσε περίπου 20 χρόνια (Πανεπιστήμιο του Cambridge) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι 2 στις 3 γυναίκες όχι μόνο έχουν προβλήματα με την πεθερά τους, αλλά και υποφέρουν από την ένταση λόγω της αντιζηλίας που υπάρχει ανάμεσά τους.
Η δρ Τέρι Απτερ, ψυχολόγος στο Newnham College του Cambridge που πραγματοποίησε την παραπάνω έρευνα το 2009, κατέληξε στα ακόλουθα: «Η σύγκρουση προκύπτει συχνά από την παραδοχή ότι η καθεμία κατακρίνει ή υπονομεύει την άλλη γυναίκα. Αυτή η αμοιβαία ανησυχία μπορεί να έχει να κάνει λιγότερο με την πραγματική στάση και συμπεριφορά των δύο γυναικών και πολύ περισσότερο με κάποια επίμονα γυναικεία στερεότυπα που λίγες από εμάς καταφέρνουν να αποτινάξουν εντελώς».
Η σχέση μάνας - γιου και το στερεότυπο
Ο άνδρας, όσο ανεξάρτητος και να είναι, μεγαλώνει από μία μάνα που τον βάζει στη ζωή της κυρίαρχο και ως σημείο αναφοράς. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και στην εκκλησία, στον γάμο του, η μάνα του γαμπρού κλαίει γοερά που χάνει τον γιο της και μία άλλη γυναίκα τής τον παίρνει μακριά, ενώ η μάνα της κόρης την καμαρώνει χαρούμενη που επιτέλους φεύγει από το σπίτι με γέλια και χαρές. Αυτή δεν είναι η ελληνική πραγματικότητα ακόμα και σήμερα;
Εκεί ακριβώς γεννιέται η αντιπάθεια, από τον φόβο της μάνας ότι χάνει τον πρωταρχικό ρόλο στη ζωή του γιου της και «μία άλλη γυναίκα που δεν του έχει προσφέρει τίποτα μέχρι σήμερα» μπαίνει ξαφνικά στη ζωή του και της τον παίρνει... Η πεθερά χάνει τα πρωτεία στη ζωή του μονάκριβου γιου της, βιώνει την απώλεια, χωρίς όμως να μπορεί να δει ότι αυτή είναι η εξέλιξη της ζωής και ότι και εκείνος, όπως και η ίδια ή ο άνδρας της, δημιουργεί τη δική του οικογένεια, θα κάνει τα δικά του παιδιά -τα εγγόνια της- με μία γυναίκα δίπλα του που ασφαλώς δεν μπορεί να είναι η μητέρα του.
Ισως βέβαια αναρωτηθείτε: «Μα γιατί δεν θυμάται η πεθερά τι τράβηξε από τη δική της πεθερά;». Αν κάποιος βρεθεί να της το θυμίσει, η απάντηση συνήθως είναι: «Αλλο εγώ, η δική μου πεθερά ήταν κακιά...» λες και η ίδια τώρα φαίνεται καλή.
Αυτό ακριβώς είναι και το στερεότυπο που υπήρχε, υπάρχει ακόμα και στις μέρες μας και, όπως φαίνεται, θα εξακολουθήσει να υπάρχει εάν δεν αναθεωρήσουμε λίγο τις σχέσεις μας και το πώς είμαστε εμείς μέσα σε αυτές.
Δεν είναι όλες οι πεθερές ίδιες
Σίγουρα δεν είναι όλες οι πεθερές ανταγωνιστικές προς τη νύφη τους, όπως και οι νύφες δεν είναι όλες εχθρικές προς την πεθερά τους. Σίγουρα η εποχή μας έχει προχωρήσει και μπορούμε να δούμε τα πράγματα διαφορετικά. Υπάρχουν σχέσεις νύφης - πεθεράς που είναι πολύ καλύτερες από κάποιες μητέρας - κόρης.
Ο ρόλος της οριοθέτησης
Ας μη μένουμε λοιπόν στα στερεότυπα και ας προσπαθήσουμε να δώσουμε ευκαιρία στην ανάπτυξη μιας καλής και οριοθετημένης σχέσης. Οσο παρεμβατική και αν είναι η πεθερά και προσκολλημένη στον γιο της, είναι στο χέρι της νύφης να θέσει τα όριά της και να διαφυλάξει την οικογένειά της.
Ειρηνική συνύπαρξη
Αλήθεια, πώς θα καταφέρετε να κάνετε ειρήνη και να συμβιώσετε στη ζωή του μονάκριβου γιου αλλά και συζύγου;
Θυμηθείτε πως είναι απλά... η μητέρα του: Μπορεί κάποτε να είχε πρωταρχικό ρόλο στη ζωή του, σήμερα όμως αισθάνεται ότι παραγκωνίζεται. Σκεφτείτε πώς θα νιώσετε εσείς αύριο όταν ο δικός σας γιος αισθανθείτε ότι σας βάζει στην άκρη και πως δεν είστε τόσο σημαντική για εκείνον.
Μην προσπαθείτε να την ανταγωνιστείτε: Οσο και να ισχυρίζεται ότι μαγειρεύει καλύτερα από εσάς ή ότι είναι πιο δυναμική κ.λπ., αφήστε τη να λέει. Θα βγείτε περισσότερο κερδισμένη εάν δεν μπείτε στο παιχνιδάκι του «ποια είναι η καλύτερη»...
Βάλτε τα όριά σας: Δύσκολο αλλά αποτελεσματικό. Αλλωστε όλες οι σχέσεις έχουν ανάγκη από όρια. Αν νιώθετε πως έχετε πρόβλημα στο να θέσετε και να τηρήσετε την οριοθέτηση, ζητήστε τη βοήθεια ειδικού.
Βάλτε τη στη ζωή σας: Ζητήστε της να σας βοηθήσει λίγο στο μεγάλωμα των παιδιών, για παράδειγμα, ρωτήστε τη πώς έκανε εκείνο το ωραίο γλυκό... Αν αισθανθεί ότι την υπολογίζετε και ότι «θαυμάζετε» τα προσόντα της, το πιο πιθανό είναι να σας δεχτεί πολύ θετικά.
Ζητήστε τη βοήθεια του συζύγου: Ρωτήστε τον πώς πιστεύει ότι είναι ο πιο κατάλληλος τρόπος να διαχειριστείτε τη μητέρα του ή πιθανές παρεξηγήσεις. Μην τον βάλετε όμως στη διαδικασία να επιλέξει στρατόπεδο. Για εκείνον είναι η μητέρα του και αυτό δεν αλλάζει. Μην τον βάλετε λοιπόν στη διαμάχη σας με την πεθερά γιατί το πιο σίγουρο (υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις) είναι ότι θα χάσετε το παιχνίδι. Φανταστείτε να σας βάλει ο σύντροφός σας να επιλέξετε εκείνον ή τους δικούς σας...
Αν εξακολουθεί και είναι αρνητική απέναντί σας, αποδεχτείτε το: Σίγουρα δεν είναι όλες οι πεθερές θετικά προσκείμενες απέναντί στη νύφη τους - υπάρχει και το στερεότυπο, ας μην το ξεχνάμε. Αν λοιπόν βλέπετε πως ό,τι και να κάνετε, όσο και να την καλοπιάνετε, εξακολουθεί να παρεμβαίνει στην οικογένειά σας, τότε μην προσπαθείτε άλλο άδικα, καθώς έτσι θα ματαιώνεστε ξανά και ξανά. Προχωρήστε παρακάτω και μην αναλώνεστε στο γιατί φέρεται με αυτό τον τρόπο... Αλλωστε, δεν είναι η δική σας μητέρα.
Από τον δρα Θάνο Ε. Ασκητή
νευρολόγο-ψυχίατρο, πρόεδρο του Ινστιτούτου
Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου