Πώς δικαιολογείται όμως αυτός ο «παραλογισμός» για το νερό, το οποίο θεωρείται ως βασικό ανθρώπινο δικαίωμα.
Μια ερμηνεία είναι ότι από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 το εμφιαλωμένο νερό ταυτίστηκε με την υγεία και την καλή διατήρηση του σώματος. Αν και υπήρξαν διάφορες αντιπαραθέσεις σχετικά με τη διαρροή χημικών ουσιών από το πλαστικό μπουκάλι στη σύσταση του νερού, αναλύσεις και έρευνες από τις αρμόδιες υγειονομικές αρχές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας για την υγεία των καταναλωτών.
Μια ακόμα εξήγηση είναι ο ρόλος που έχει διαδραματίσει η διαφήμιση, η οποία κατάφερε να περάσει στη συνείδηση των καταναλωτών ότι το εμφιαλωμένο νερό δεν είναι ένα είδος πολυτελείας, αλλά ένα προϊόν προς μαζική κατανάλωση. «Πιες καλύτερα, ζήσε καλύτερα», «Η ουσία της ζωής», «Περιποιηθείτε τον εαυτό σας σε καθημερινή βάση» είναι μερικά μόνο από τα διαφημιστικά μηνύματα που επικαλέστηκαν κατά καιρούς μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην εμφιάλωση νερού.
Αν και οι περισσότεροι καταναλωτές υποστηρίζουν ότι επιλέγουν το εμφιαλωμένο νερό επειδή πιστεύουν ότι προσφέρει περισσότερα οφέλη για την υγεία και καλύτερη γεύση, κατά καιρούς έχουν δει το φως της δημοσιότητας διάφορες μελέτες, οι οποίες αμφισβητούν την ποιότητα του περιεχομένου του εμφιαλωμένου νερού.
Είναι χαρακτηριστικό πως επιστημονικές μελέτες στις ΗΠΑ διαπίστωσαν πως στο ένα τρίτο των συσκευασιών εμφιαλωμένου νερού που ελέγχθηκαν, εντοπίστηκαν αρσενικό και άλλες καρκινογόνες ουσίες, αν και οι επιστήμονες έσπευσαν να διαβεβαιώσουν πως αυτές οι ουσίες ήταν σε αμελητέες ποσότητες και πως το εμφιαλωμένο νερό ήταν ασφαλές.
Πέρα όμως από το περιεχόμενο του εμφιαλωμένου νερού, οι «πολέμιοι» του επικαλούνται την επιβάρυνση που προκύπτει στο περιβάλλον (για παράδειγμα η ρίψη των εκατομμυρίων πλαστικών συσκευασιών που διακινούνται παγκοσμίως σε ετήσια βάση) και στα οικοσυστήματα, δεδομένου ότι πολλές εταιρείες (π.χ. στις ΗΠΑ) έχουν κατηγορηθεί κατά το παρελθόν για το ότι αντλούν περισσότερο νερό από ότι προβλέπουν οι άδειες εκμετάλλευσης που έχουν λάβει.
Στο Πακιστάν, πολυεθνική εταιρεία ελέγχει την παροχή νερού σε μια ολόκληρη πόλη με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να αναγκάζονται είτε να σκάβουν βαθύτερα προκειμένου να βρουν μη μολυσμένο νερό για να πιουν είτε να πληρώνουν υψηλό τίμημα στην εταιρεία για να πάρουν το νερό τους πίσω. Αντίστοιχες καταγγελίες έχουν υπάρξει και στη Βραζιλία, όπου εταιρεία άνοιξε ένα εργοστάσιο εμφιάλωσης για να εκμεταλλευτεί τις ιστορικές πηγές μεταλλικού νερού με αποτέλεσμα να προκαλέσει τις αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας για υπεράντληση των υδάτων που είχε ως συνέπεια να αποξηράνει τα τοπικά νερά.
Το τελευταίο διάστημα πολύς λόγος γίνεται για την ιδιωτικοποίηση του νερού. Ο Peter Brabeck-Letmathe, διευθύνων σύμβουλος και νυν πρόεδρος της Nestle χαρακτήρισε ακραία την άποψη ότι αποτελεί βασικό ανθρώπινο δικαίωμα την πρόσβαση των ανθρώπων στο νερό, υπογραμμίζοντας ότι το νερό θα πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί επειδή οι άνθρωποι έχουν «μια αίσθηση δικαιώματος επί αυτού που τους ωθεί στο να σπαταλούν τεράστιες ποσότητες νερού».
Πέρα από τους εξαιρετικά σημαντικούς προβληματισμούς που προκαλεί σε παγκόσμιο επίπεδο αυτή η τάση των πολυεθνικών εταιρειών να ελέγξουν τη γη και τις πηγές της, σε μια περίοδο μάλιστα που σε αρκετές γωνιές του πλανήτη αποτελεί τον πιο πολύτιμο φυσικό πόρο, ο προβληματισμός παραμένει σχετικά με την ποιότητα του εμφιαλωμένου νερού δεδομένου ότι σε αρκετές χώρες του κόσμου (όπως στις ΗΠΑ), μια και η βιομηχανία εμφιαλωμένου νερού δεν είναι υποχρεωμένη να δημοσιοποιεί τα αποτελέσματα των ελέγχων που διενεργεί για την ποιότητα του «προϊόντος» τους.
πηγη:www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου