H πρώτη φορά που είδα έναν «τρισδιάστατο εκτυπωτή» σε λειτουργία ήταν στο τμήμα έρευνας και εξέλιξης στης Gillette, στην Αγγλία. Κάθε μέρα οι σχεδιαστές της εταιρείας δοκίμαζαν την ξυριστική μηχανή της προηγούμενης, αποφάσιζαν μερικές πολύ μικρές τροποποιήσεις (ας πούμε να αλλάξει η κλίση της λεπίδας κατά 1/100 του χιλιοστού), έδιναν την εντολή στον 3D printer κι αυτός όλη τη νύχτα «τύπωνε» μια καινούργια για να την βρουν το πρωί οι άνθρωποι της Gillette και να δοκιμάσουν εκ νέου τις αλλαγές!
Οι 3D printers λειτουργούν ως εξής: Είναι φορτωμένοι με ειδικά υλικά που οι κεφαλές του εκτυπωτή περνούν στρώση-στρώση στον περιορισμένο χώρο που μπορούν να κινηθούν. Προγραμματισμένες να αφήνουν στο σωστό σημείο το υλικό τους με ακρίβεια… νανοχιλιοστού, χρειάζονται ώρες ολόκληρες και μπόλικη πρώτη ύλη για να φτιάξουν ένα μικρό αντικείμενο. Για την ξυριστική μηχανή του παραδείγματός μας, ο εκτυπωτής είχε πλάτος περίπου 2 μέτρα, ύψος 1 και βάθος άλλα 3…
Από τα ξυραφάκια στα… αεροπλάνα
Ωστόσο, ακόμη βρισκόμαστε στη αρχή και η συναρπαστική αυτή τεχνολογία αναπτύσσεται με ρυθμούς ραγδαίους. Και, βεβαίως, η Gillette, όταν καταλήξει στο πώς θέλει να είναι ακριβώς οι μηχανές που θα βγάλει στο εμπόριο, τις στέλνει στο εργοστάσιο, στην συνήθη γραμμή παραγωγής και δεν τις κατασκευάζει στον εκτυπωτή. Κι όμως ήδη άλλες μεγάλες εταιρείες ονειρεύονται την αντικατάσταση των δικών τους μονάδων με τέτοια μηχανήματα. Και η πιο εντυπωσιακή περίπτωση από όλες είναι εκείνη της Airbus!
Ναι, καλά διαβάσατε. Η ευρωπαϊκή κατασκευάστρια αεροπλάνων μελετά ήδη με ποιον τρόπο θα μπορούσε να φτιάξει ένα τεράστιο 3D εκτυπωτή, μέσα στον οποίον θα δημιουργεί στη συνέχεια αεροσκάφη! Ο Μπάστιαν Σάφερ, ένας σχεδιαστής ατράκτων της Airbus δουλεύει αποκλειστικά πάνω σε αυτό το project τα δύο τελευταία χρόνια. Ο εκτυπωτής που σχεδιάζει θα έχει μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από το σύνηθες υπόστεγο αεροπλάνων. Ο μεγαλύτερος 3D εκτυπωτής, πάντως, που υπάρχει σήμερα έχει το μέγεθος ενός μεγάλου τραπεζιού…
Τι θα κερδίσει η Airbus
To πλάνο του Σάφερ, βέβαια, είναι να φτιάξει για αρχή ένα concept αεροπλάνο και όχι ένα που θα πετάξει κανονικά, με επιβάτες, σε κάποια γραμμή. Αλλά ακόμη κι αυτό μας φαίνεται παρανοϊκό. Τόσο από άποψη μεγέθους όσο και από άποψη χρόνου. Πού βρίσκεται το κέρδος για την εταιρεία λοιπόν; Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Airbus, από τη μία το τελικό κόστος κατασκευής θα είναι κάπως μικρότερο, και από την άλλη το αεροπλάνο θα έχει 65% μικρότερο βάρος, πράγμα που θα σημάνει τεράστιο όφελος στην κατανάλωση καυσίμου.
Για το πρωτότυπο αεροπλάνο, δεν θα χρειαστεί, βεβαίως, ο εκτυπωτής σε μέγεθος υποστέγου, αλλά ένας μικρότερος, περίπου 80 Χ 80 μέτρα (πολύ μεγαλύτερος πάντως απ’ ό,τι υπάρχει σήμερα). Η αλήθεια, πάντως, και το μεγαλύτερο πρόβλημα που θα συναντήσει το όνειρο της Airbus είναι πως οι 3D εκτυπωτές μεγαλώνουν προς το παρόν μόνο σε δυνατότητες και όχι σε μεγέθη. Η Monolite UK που έχει φτιάξει τον μεγαλύτερο τέτοιον εκτυπωτή που υπάρχει σήμερα εξηγεί ότι ειδικά στο περιβάλλον της οικονομικής κρίσης είναι πολύ δύσκολο να πάρει χρηματοδότηση για κάτι τόσο μεγάλο, ακόμη κι αν τα ανταποδοτικά οφέλη που λογικά θα έχει στο μέλλον θα καλύψουν το κόστος του.
Ειδικά για έναν εκτυπωτή αεροπλάνων, τίθεται και ένα έξτρα εμπόδιο: Θα πρέπει να τηρεί όλες τις προδιαγραφές ασφαλείας. Και επίσης, να μπορεί να «τυπώσει» με πολλά υλικά ταυτόχρονα, κάτι που προς το παρόν δεν κάνουν οι τρισδιάστατοι εκτυπωτές. Αυτό, θεωρητικά, μπορεί να λυθεί με την χρήση μεικτών υλικών, που θα σχεδιάσουν οι επιστήμονες από την αρχή. Αλλά πώς θα το δεχτούν τα όργανα που ελέγχουν την ασφάλεια των αεροσκαφών; Από τι θα είναι, τελικά, κατασκευασμένο το αεροπλάνο; Όλα αυτά μένουν να λυθούν. Ο χρόνος, εξ άλλου, είναι αρκετός. Πριν φτάσουμε στην κατασκευή του αεροπλάνου, θα πρέπει πρώτα να φτάσουμε στην κατασκευή του εκτυπωτή του. Και αυτό το πρώτο βήμα μπορεί να πάρει δεκαετίες…
Από τον Παναγιώτη Χριστόπουλο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου