Του Στρατή Μαζίδη
Ένα θέμα το οποίο πέρασε στα ψιλά γράμματα είναι εκείνο της «επιλογής» δεύτερης γλώσσας στην Ε’ τάξη του Δημοτικού. Το επιλογή το βάζουμε σε εισαγωγικά διότι μόνο για κάτι τέτοιο δεν πρόκειται.
Ας το δούμε αναλυτικά.
Καταρχήν τίθεται ένα ζήτημα ως προς τη σκοπιμότητα της δεύτερης γλώσσας από το δημοτικό σχολείο. Όσοι έχουμε παιδιά στο Δημοτικό και συγκρίνουμε με τη δική μας εποχή, πραγματικά μένουμε άφωνοι από το πλήθος των πληροφοριών που ζητά το σύστημα από τα παιδιά να μάθουν. Ειδικά τα μαθηματικά (τότε απλή Αριθμητική) είναι μια μεγάλη πληγή.
Πρόκειται για μικρά παιδιά που έχουν ανάγκη να ξεκουραστούν και να κάνουν αυτό που λέει και η ίδια η λέξη, να παίξουν. Ήδη βλέπω αρκετούς γονείς να σκέπτονται να φορτώσουν τα παιδιά με επιπλέον φροντιστήριο για τη δεύτερη γλώσσα. Αγγλικά, γαλλικά ή γερμανικά, ένα – δύο αθλήματα, μουσική κτλ. Αλήθεια αν οδηγείς ένα αυτοκίνητο διαρκώς με τέρμα το γκάζι, δε θα σπάσει κάποια στιγμή ο κινητήρας;
Η υπερφόρτωση των παιδιών με την έξτρα κούραση και το στρες είναι επιλογές που πολύ φοβάμαι, αρκετοί θα τις βρουν μπροστά τους.
Αλλά ας έρθουμε και στο θέμα της δεύτερης γλώσσας.
Από τη στιγμή κατά την οποία δεν παρέχεται πραγματική γκάμα επιλογών για δεύτερη γλώσσα αλλά περιοριζόμαστε (ακόμη) στα γαλλικά που ήταν πρώτη γλώσσα μέχρι το 1939 και τα γερμανικά σε μια εποχή όπου τα οικονομικά και γεωπολιτικά δεδομένα έχουν αναδείξει άλλα δεδομένα, δεν τίθεται θέμα «επιλογής».
Αν σήμερα θέλει να μάθει κάποιος μια δεύτερη γλώσσα που θα του είναι χρήσιμη, τότε μάλλον θα πρέπει να προτιμήσει τα ρώσικα, τα αραβικά, τα κινέζικα, τα εβραϊκά ή ακόμη και τα ινδικά.
Ωστόσο θα πρέπει να επιλέξουμε ανάμεσα σε μια γλώσσα του παρελθόντος και μια ακόμη ξεπερασμένη από άλλες. Και πως θα γίνει η επιλογή; Με τρόπον τινά εκλογές αφού τα παιδιά δε θα χωρίζονται ανάλογα με την επιλογή τους αλλά θα διδάσκονται ό,τι θα έχει επιλέξει η πλειοψηφία.
Έχει 25 παιδιά η τάξη; 13 θέλουν γαλλικά και 12 γερμανικά; Τότε όλοι γαλλικά.
Τι καταναγκασμός και τι φασισμός είναι αυτός;
Αυτό είναι το νέο σχολείο; Καταργεί προσευχές, παρελάσεις και εισάγει τον ολοκληρωτισμό με ύπουλο τρόπο στη ζωή των παιδιών να επιλέξουν ανάμεσα σε γλώσσες με δεδόμενα του 1970;
Και κάτι τελευταίο, στα παιδιά δεν πέφτει λόγος; Πάντα εμείς θα τα καπελώνουμε;
Αυτές τις επιλογές και τα αποτελέσματά τους στηλίτευσαν τόσο εύστοχα πριν αρκετά χρόνια οι Pink Floyd.
Ας προσέξουμε γιατί στο τέλος θα παράξουμε τούβλα.
freepen.gr
thesecretrealtruth
thesecretrealtruth
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου