Για μια μεγάλη μερίδα της ελληνικής κοινής γνώμης, η μέρα εκείνη ταυτίστηκε με το άνοιγμα του ασκού του Αιόλου, αποτελώντας την απαρχή των δεινών για τον ελληνικό λαό, που «μεταφράστηκαν» σε σκληρά μέτρα άγριας λιτότητας, καταιγίδα φόρων, αύξηση του αριθμού των ανέργων, μείωση μισθών, συντάξεων και επιδομάτων και, όπως ήταν φυσικό, υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού λαού.
Την ίδια ώρα, το διάγγελμα του τότε πρωθυπουργού ήταν η αφορμή για το ξεκίνημα μιας άνευ όρων παρεμβατικότητας των Ευρωπαίων ταγών στην οικονομική και πολιτική ζωή του τόπου, που οδήγησε συχνά σε ατέρμονες πολιτικές αντιπαραθέσεις, με αντικείμενο πάντα την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και την εκχώρησή της στους δανειστές.
Το διάγγελμα
Ανατρέχοντας πίσω σε εκείνη την ημέρα, θα θυμόμαστε πάντα τον Γιώργο Παπανδρέου, με μια μακροσκελή δήλωση και δραματικό ύφος, να ανακοινώνει ότι «σήμερα, η κατάσταση στις αγορές απειλεί να αποδομήσει, όχι μόνο τις θυσίες του ελληνικού λαού, αλλά και την ομαλή πορεία της οικονομίας. Και κινδυνεύει να χαθεί η προσπάθεια που καταβάλλουν οι Έλληνες από τα ακόμη μεγαλύτερα επιτόκια δανεισμού και ακόμη χειρότερα από τη δυσκολία δανεισμού. Δεν θα το επιτρέψουμε. Ήρθε η στιγμή, το χρόνο που δεν μας δίνουν οι αγορές, αυτόν το χρόνο να μας τον δώσει η απόφαση που πήραμε όλοι μαζί οι ηγέτες των χωρών της Ευρώπης, για να στηριχθεί η Ελλάδα».
»Είναι ανάγκη, ανάγκη εθνική και επιτακτική, να ζητήσουμε επισήμως από τους εταίρους μας την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης, που από κοινού δημιουργήσαμε στην ΕΕ. Έχω ήδη δώσει εντολή στον υπουργό Οικονομικών να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες. Και οι εταίροι μας θα συνδράμουν άμεσα και αποφασιστικά, ώστε να παράσχουν στην Ελλάδα το απάνεμο λιμάνι που θα μας επιτρέψει να ξαναχτίσουμε το σκάφος μας με γερά και αξιόπιστα υλικά. Άλλα και να στείλουν και ένα ισχυρό μήνυμα στις αγορές, ότι η ΕΕ δεν παίζει και προστατεύει το κοινό μας συμφέρον και το κοινό μας νόμισμα».
Παράλληλα, ο τέως, πλέον, πρωθυπουργός είχε εξαπολύσει σκληρή επίθεση στην κυβέρνηση Καραμανλή για την κατάσταση που παρέλαβε, τονίζοντας ότι: «Ανακοινώθηκαν τα στοιχεία για το πραγματικό μέγεθος του ελλείμματος του 2009. Θύμισαν σε όλους μας τα ακατανόητα λάθη, τις παραλείψεις, τις εγκληματικές επιλογές και την καταιγίδα των προβλημάτων που μας κληροδότησε η προηγούμενη κυβέρνηση. Όλοι μας κληρονομήσαμε -η σημερινή κυβέρνηση και ο ελληνικός λαός- ένα σκάφος έτοιμο να βυθιστεί. Από την πρώτη μέρα σηκώσαμε τα μανίκια και με σκληρή δουλειά βαλθήκαμε να ανατρέψουμε αυτό το αρνητικό κλίμα. Καταστρώσαμε σχέδιο, πήραμε δύσκολα μέτρα, που πολλές φορές πόνεσαν, αλλά ανακτήσαμε την αξιοπιστία μας».
«Δημιουργήσαμε νέες συμμαχίες. Μετά από έναν πραγματικό μαραθώνιο, διεκδικήσαμε και καταφέραμε να οδηγηθούμε σε μια ισχυρή απόφαση της ΕΕ για την στήριξη της χώρας μας, με ένα πρωτόγνωρο, για την ιστορία και τα δεδομένα της ΕΕ, μηχανισμό. Και εμείς και οι εταίροι μας στην ΕΕ, ελπίζαμε ότι αυτή η απόφαση θα αρκούσε για να ηρεμήσει και να συνετίσει τις αγορές, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε τη χρηματοδότηση της χώρας μας με χαμηλότερα επιτόκια. Να υπάρξει, δηλαδή, η απαραίτητη νηνεμία, ώστε να αφιερωθούμε στο έργο μας, στις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται η χώρα, για να κάνουμε την οικονομία μας βιώσιμη, ανταγωνιστική. Οι αγορές δεν ανταποκρίθηκαν. Είτε γιατί δεν πίστεψαν στη βούληση της ΕΕ είτε γιατί κάποιοι αποφάσισαν να συνεχίσουν την κερδοσκοπία» είχε καταλήξει, στο διάγγελμά του, ο Γιώργος Παπανδρέου.
Η πραγματικότητα εν έτει 2012
Σήμερα, δύο χρόνια μετά την προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης, Η Ελλάδα μπορεί να… πανηγυρίζει για την ολοκλήρωση του «κουρέματος» του χρέους της, όμως η πραγματική οικονομία ασφυκτιά, η ρευστότητα στην αγορά παραμένει… ευχής έργον, αλλά όχι πραγματικότητα, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι σηκώνουν το βάρος, η ανεργία μαστίζει τη νεολαία και απλοί, καθημερινοί άνθρωποι, βιοπαλαιστές ή επιχειρηματίες, πέφτουν σε κατάθλιψη, βάζουν «λουκέτα» και αυτοκτονούν. Παρά τις αισιόδοξες προβλέψεις, δε, η επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές αγνοείται στα βάθη του -όχι άμεσου- μέλλοντος και η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας αναδεικνύεται σε προεκλογική «σημαία» των κομμάτων που στήριξαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, την πολιτική των Μνημονίων.
Ειδικότερα, από τον Απρίλιο του 2010 μέχρι τον Ιανουάριο του 2012, η ανεργία αυξήθηκε κατά 487.689 άτομα, με το ποσοστό να εκτινάσσεται από το 11,9% στο 21,8%. Μάλιστα, περισσότεροι από 200.000 υπολογίζονται οι μακροχρόνια άνεργοι, που πλέον δεν δικαιούνται επιδόματος ανεργίας. Την ίδια ώρα, σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνουν επίσημα η ΕΛΣΤΑΤ και η ΕΣΕΕ, περί τις 55 επιχειρήσεις «κατεβάζουν ρολά» καθημερινά, εξαιτίας της μεγάλης μείωσης τόσο της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών όσο και της αγοραστικής κίνησης.
Την τελευταία διετία, επίσης, περίπου 60 δισ. ευρώ από τις τραπεζικές καταθέσεις των Ελλήνων «διέρρευσαν» σε χώρες του εξωτερικού, ενώ το εισόδημα των Ελλήνων «εξαφανίστηκε», καθώς στην πληρωμή ενοικίων, φόρων, δανείων και άλλων πάγιων υποχρεώσεων κάθε νοικοκυριού, ήρθε να προστεθεί η υποχρέωση καταβολής έκτακτων φόρων, όπως το χαράτσι για τα ακίνητα μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ.
Σημαντικό πλήγμα, τέλος, υπέστησαν μισθωτοί και συνταξιούχοι, τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα, καθώς οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα «ψαλιδίστηκαν» κατά περίπου 22%, ενώ οι συντάξεις μειώθηκαν σε ποσοστό κοντά στο 12% -και έπεται συνέχεια…
Σήμερα, 23 Απριλίου του 2012, ανήμερα της ονομαστικής του εορτής, ο Γιώργος Παπανδρέου έχει κατέβει από την πρωθυπουργική καρέκλα και ετοιμάζεται να διεκδικήσει την ψήφο του ελληνικού λαού στις εκλογές της 6ης Μαΐου, ως υποψήφιος βουλευτής. Τι να σκέφτεται, άραγε, για όλα αυτά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου